Żeglarstwo lodowe to typ żeglarstwa uprawiany na zamarzniętych zbiornikach wodnych. Początki tego sportu wskazane są na początek XVII wieku w Holandii. Bojery najpierw służyły do transportu towarów oraz ludzi. Dopiero pod koniec XVIII wieku ślizgi pojawiają się w Ameryce Północnej razem z emigrantami z Holandii. Na tym kontynencie w 1790 roku nad rzeką Hudson stworzony zostaje prawdopodobnie pierwszy na świecie rekreacyjny ślizg.
Żeglarstwo lodowe Europie skupia się głównie w krajach bałtyckich oraz w Rosji. W 1882 roku w ujściu Newy na dystansie 84 km odbyły się pierwsze regaty bojerowe. Rok 1928 przyniósł moment założenia Europejskiej Unii Żeglarstwa Lodowego(w składzie Niemcy, Litwa, Łotwa i Estonia). W 1935 roku do Unii dołączyły Austria, Holandia i Polska. Żeglarstwo lodowe było bardzo popularne w latach międzywojennych na terenach Prus Wschodnich. W 1931roku Estończyk Erika von Holst skonstruował dwuosobowy bojer o nazwie Monotyp XV. Natomiast w 1937 roku popularność zdobywa stworzony przez Archie’ego Arrolla, Arta Jarreta oraz Joe Lodge’a bojer o nazwie DN(skrót od gazety The Detroit News). Obecnie DN jest najczęściej używanym rodzajem bojera używanym na całym świecie. Natomiast polscy żeglarze sięgają po najwyższe trofea w tej klasie. W 2012 roku wszystkie medale mistrzostw świata i Europy juniorów żeglarstwie lodowym przejęli na Śniardwach reprezentanci Polski. Aktualnie żeglarstwo lodowe jest uważane za sport ekstremalny. Powstaje wiele nowych konstrukcji jak Iceflyer (bojer z żaglem od deski) czy Iceboard (lodowa deska windsurfingowa). Żeglarstwo lodowe przeżywa swój rozwój na Mazurach, gdyż lód na jeziorach pojawia się już w pierwszej połowie grudnia, a utrzymuje się czasem nawet do końca kwietnia. Należy zapoznać się z faktem, że bojery są konstrukcjami rozwijającymi duże szybkoście – prędkoście dochodzą do 100km/h, ale zarazem konstrukcje te są bardzo delikatne i przy ewentualnym wypadku cały ślizg składa się jak domek z zapałek.
Żeglarstwo lodowe jest uprawiane nawet przez żeglarzy niepełnosprawnych na Mazurach. Już w 1946 roku zorganizowano pierwszy kurs bojerowy w Węgorzewie na zlecenie Wojewódzkiego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. W skład kagry kursu weszli m.in. Mikołaj Osiński autor podręcznika,,Żeglarstwo Lodowe” wydanego w 1951 r. oraz Tadeusz Wolbek i Juliusz Sieradzki. W 1951 r. I-sze Mistrzostwa Polski w Giżycku odbyły się w bardzo ciężkich warunkach (duży śnieg). Pierwszym mistrzem Polski został Paweł Sieradzki. Na zawodników uprawiających żeglarstwo lodowe mówi się bojerowcy. Żeglarstwo lodowe to także Mistrzostwa Świata i Mistrzostwa Europy, czyli zawody wyższej rangi. Bojery (żeglarstwo lodowe) to sport zimowy uprawiany na ślizgach lodowych (bojer). W bojerach pędnikiem jest żagiel (lub rzadziej płat lotniczy – skrzydło). Zawody rozgrywają się zwykle na prostokątnej tafli lodu. W Polsce jest wiele miejsc, gdzie można uprawiać żeglarstwo lodowe, czego przykładami są Zalew Zegrzyński, Mamry Śniardwy koło Okartowa, jezioro Niegocin od strony Giżycka i Rydzewa, Święcajty, Zalew Wiślany od Krynicy Morskiej po Tolkmicko, Frombork i Starą Pasłękę.